Na regen komt zonneschijn !

De ganse nacht hoor ik onophoudelijk de regen kletteren op het dak van de mobilhome. Zo hard zelfs dat Dinhjo mij met zijn neus komt porren, hij is namelijk bang van het lawaai. Ik pak mijn dekbed en hoofdkussen en ga gezellig bij hem liggen, want zijn bed is veel groter dan het mijne ! Gerustgesteld valt hij opnieuw in slaap, dicht tegen mij aan. Als mijn wekker piept om 8 uur hoor ik niks meer, geen regen, enkel het gekwetter van de vogeltjes. De zon is er nog niet, maar probeert toch om door het wolkendek te breken. Na de ochtendwandeling met Dinhjo ga ik mijn bestelde versgebakken broodjes ophalen bij mijn favoriete campingmadam. Wat een schat van een vrouw is dat ! Een frisse douche en een stevig ontbijt en we kunnen er tegenaan ! Gelukkig hoef ik geen water mee te sleuren voor Dinhjo want we gaan wandelen langs het meer, dus fris zoet water genoeg ! Gratis en voor niks van moeder natuur ! De weg die we volgen betreft een oude baan die, door de komst van de nieuwe tunnel, niet meer in gebruik is en afgesloten voor autoverkeer. Enkel voor wandelaars en fietsers. Ideaal voor mijn varken om los te lopen, want ik ben precies de enige die met de hond gaat wandelen. Het is er zalig rustig, het enige wat ik hoor zijn de vogeltjes en het geluid van de watervalletjes die her en der uit de bergen naar beneden vallen, hun weg zoekend tussen de rotsen, naar het meer. We vinden een klein weggetje die door het bos naar beneden loopt tot aan het meer. Wat een prachtig plekje ! Er ligt een oude kapotte boot, en een oude reddingsboei, waardoor ik vermoed dat er vroeger toch iets moet geweest zijn, maar de tijd en de vernieuwing heeft ervoor gezorgd dat geen mens hier nog komt. Raar dat er geen bootjes op het meer varen... Er staan ook geen huisjes rond het meer, dus ik veronderstel dat men niet meer met de auto, laat staan met een boot tot aan het meer geraakt. Een ongerept stukje natuur ! Ik laat Dinhjo daar wat in het water spelen, want dat is wat hij het liefste doet. Hij probeert dan de stenen op de bodem te pakken, denkend dat het balletjes zijn. Na een half uurtje wandelen we verder tot Dinhjo aangeeft dat hij terug wil gaan. Dat is het teken dat hij moe wordt. Ik kijk even op de app en we hebben er toch al 4,8 km op zitten, nu nog eens de terugweg en dan hebben we alweer een goeie 9 km gewandeld. Genoeg voor mijn oude knar, en voor mij ook. Ik besluit op de camping nog wat te genieten van de zon die nu volop schijnt. Terwijl ik van mijn koffietje slurp, komen de mobilhomes hier weer de één na de ander toe. Morgen vertrek ik naar camping Egenes in Flekkefjord. Benieuwd wat ons daar te wachten staat. Een nieuwe dag, een nieuw avontuur ! En terwijl ik dit stukje zit te schrijven, ligt mijn zwijntje in diepe slaap naast mij, te dromen van... ja, waarvan ? Dat zou ik nu wel eens willen weten...